📖قصه‌های مشدی گلین خانم
گردآوری: لارنس پل الول ساتن
▪️در فرهنگ ما جز تاریخ‌نویسان، ادیبان و شاعران، گاهی دیگران هم نقشی بسیار سازنده و مهمی داشته‌اند. این امر به‌ویژه در روزگاری که ایرانیان با شیوه‌های تاریخ‌نویسی آشنایی چندانی نداشته‌اند بیشتر جلوه می‌کند. سفرنامه جهانگردان و سفیران اروپایی بخشی از تاریخ آن دوران را نشان می‌دهد. یکی از این کتاب‌ها «قصه‌های مشدی گلین خانم» یادگار « لارنس پل الول ساتن » خاور شناس است
▫️ساتن که از سفرهای گذشته‌اش با « علی جواهرکلام » سیاستمدار و روزنامه نگار ایرانی آشنا بود، آخر هفته‌ها به خانۀ او می‌رفت و در این رفت و آمد‌ها با « مشدی گلین خانم » خویشاوند جواهر کلام آشنا شد. هنگامی که گلین خانم کم‌حرفی این جوان انگلیسی را دید قصۀ
; هر کس حرف بزنه ، باید به گوساله آب بده
; را برایش گفت و با این کار ساتن به استعداد شگرف او دربه یاد داشتن قصه های عامیانه ایرانی پی برد و رفته رفته قصه‌ها را همان گونه که می شنید یادداشت کرد. ساتن صد وهفده قصه‌ای را که از زبان شهرزاد قصه گوی معاصر شنیده بود، نوشت. گردآوری این قصه‌های ایرانی در نوع خود بی‌سابقه است
دیدگاه خود را ثبت کنید