نجواهای دل»: سرازیر شدن اسرارِ عشق و عرفان در قالب اشعار بحر طویل

چه قشنگ است که ببینم رخ زیبای تورا 

چه قشنگ است همی بشنوم آوای تورا 

چه قشنگ است عشقی که خدا واسطه شد

چه قشنگ است که دلی بهر دلی طب دارد

عشق زیباست وحرمت دارد

باتوای دوست محبت دارد

به گوش صدایی میرسد گویی یا صدای آوز بلبل است از عشق می خواند وچه چه میزند با آواز عشق به بوستان سر میزند به سراغ قومری ومرغان می رود به دریا چه ودریا نوک می زند از شاخه سرو بلند پرمی زند وبه لانه عشق سر میزند هواسش نیست که قلب دشت وصحرا از نوای عشق بلبل تاپ تاپ می زند

به خیالش است که آهو هرروز بهر روز مرگیش به دشت سر می زند بلبل عاشق است وفقط به عشق خود سر می زند بار کنده تا با آوازش تمام دشت وکوه وجنگل را فریاد زند

توای مرغ پربسته کف نشین قفس 

که دارای چه چه بلبلی 

خداوند گر نظر بر دل تو کند 

که در رویای دشت گلی

 کنون گر نظر بردل کنی

به دریای پر خون روکنی

که تودرقفس بنشسته ایی

ودل به گلزار گل برده ایی