نجربه من در کلاسداری
- + کاربردی و آموزشی
- 27 اردیبهشت 1404
- محمدفايق مجيدي دهگلان
- 0 دیدگاه
- 13 بازدید
- 2 دقیقه

قلم برمیدارم و زنده میکنم خاطره ها را
آقای مجیدی: معلمی که در من نویسندهای بیدار کرد
آقای محمد فایق مجیدی، معلمی بود که فراتر از تدریس در کلاس درس، درسهای ارزشمندی از زندگی را به من آموخت. او نه فقط دانشآموزان را به خواندن و نوشتن ترغیب میکرد، بلکه به روشهای خلاقانهای آنها را در مسیر کشف خود و استعدادهایشان هدایت مینمود. تاثیر آقای مجیدی بر زندگی من، به خصوص در مسیر علاقه به نویسندگیام، فراتر از هر معلم دیگری بوده است و هیچگاه فراموش نخواهم کرد.
یکی از اقدامات فوقالعادهی آقای مجیدی ایجاد کتابخانهای در مدرسهی دانشور بود. این کتابخانه، پناهگاهی برای دانشآموزانی شد که به کتابهای درسی چندان علاقهای نداشتند. در آن محیط آرام و پر از کتاب، علاقهای جدید در من بیدار شد؛ علاقهای به دنیای وسیع ادبیات و داستانسرایی و نویسندگی. اما جنبهی تاثیرگذارتر کار ایشان فراتر از تاسیس کتابخانه بود.
ایشان هر جلسه از ما میخواستند که یادداشت روزانهی آن روز را برایشان ارسال کنیم. این درخواست در ابتدا به نظر ساده میآمد، اما تاثیر شگفتانگیزی بر من داشت. نوشتن من، پیش از این، مثل گرد و غباری روی یک آیینه بود؛ کُند، نامنظم و ناشیانه. اما آقای مجیدی با این درخواست ساده، به من فرصت داد تا هر روز بنویسم، بیانم را تمرین کنم، و به مرور، شیوهی نوشتنم را صیقل دهم. این تمرین مداوم، گویی گرد و غبار روی آیینهی ذهن مرا پاک کرد و به من اجازه داد تا شفافتر و دقیقتر بنویسم.
علاوه بر این، آقای مجیدی هر جلسه یک شخصیت ناشناخته از جهان را به ما معرفی میکردند. این کار نه تنها دانش عمومی مرا گسترش میداد، بلکه حس کنجکاوی و جستجوی من را نیز تقویت میکرد. این رویکرد خلاقانه و عمیق ایشان به من آموخت که هر روز چیزهای جدیدی برای کشف و یادگیری وجود دارد و این حس جستجو و کنجکاوی، اساس نویسندگی من را تشکیل میدهد.
اگر روزی نویسندهای موفق شوم، هیچگاه این بزرگمرد را فراموش نخواهم کرد. آقای مجیدی بهترین معلم زندگی من بود؛ معلمی که در من نویسندهای بیدار کرد.
نوشتنی برای وصف این مرد پیدا نخواهم کرد،کاش قدر اون لحظه ها را بیشتر میدانستم، هیچ وقت از یادم نخواهد رفت که طی اون ۲ سال نزدیک ۹۰ یادداشت روزانه نوشتمو برای همیشه ماندگار هستند.