فهرست مطالب
مقدمه
ریشه های فكری پارتو و نظریه پردازی نخبه گرایانه او
پارتو و گردش نخبگان
شیران و روباهان
نقد و بررسی
بخشی از متن
مقدمه
ویلفردو پارتو جامعه شناس و اقتصاددان ایتالیایی سده نوزدهم میلادی است كه در ایده پردازی و اندیشه ورزی خود، بیشتر بر جنبه های روانشناختی افراد تاكید دارد و افراد را از این منظر به 2گروه نخبه و توده تقسیم می كند. پارتو را در عرصه جامعه شناسی سیاسی به عنوان نظریه پرداز گردش نخبگان می شناسند.
پارتو در سال 1848 در پاریس و در یك خانواده اهلِ «لیگور» ایتالیا كه در 1729به جرگه نجبا در آمده بودند، متولد شد. تحصیلات خود را در دانشگاه پلیتكنیك «تورین» گذراند. پایاننامه او «در باب اصول بنیادی تعادل اجسام سخت» بود كه در سال 1869 از آن دفاع كرد.
پارتو پس از پایان تحصیل در پلیتكنیك تصمیم گرفت وارد عرصه كسب و كار شود. او زمانی به عنوان مدیر شركت راهآهن «رم» مشغول به كار بود و سپس مدیریت یك شركت تولید آهن در «فلورانس» را به عهده گرفت. در سال 1882 بهعنوان نامزدِ مخالفِ اكثریتِ حاكم در حوزه انتخابی فلورانس وارد صحنه مبارزات انتخابی شد اما از نامزد مورد تایید حكومت بهسختی شكست خورد. او در سال 1892 بر كرسیِ اقتصاد سیاسی دانشگاه «لوزان» تكیه زد.
پارتو در فاصله سال های 1896-1897 كتاب «دروس اقتصاد سیاسی» را نوشت. او ایده های جدیدش را نخستینبار در سال 1900 در مقاله به نام «بررسیهای ایتالیایی جامعهشناسی» نوشت كه در كتاب «نظامهای سوسیالیستی» در سال 1902-1901 منتشر شد. وی همین افكار را در «خودآموز راهنمای اقتصاد سیاسی» در سال 1906 گسترش بیشتری داد.
پارتو تصمیم گرفته بود بر مبنای اصلی كه كشف كرده بود اثری عظیم در جامعهشناسی بهوجود آورد. از این رو كار خود را از سال 1907 آغاز كرد و برخلاف حمله های متواتر بیماری بالاخره در سال 1912 آن را به پایان رسانید. عنوان این رساله «جامعهشناسی عمومی» است. پارتو در نهم اوت 1923 در سن هفتاد و پنج سالگی درگذشت.
و ...
دیدگاه خود را ثبت کنید